toda ollos a
lúa escacha azul
sobre a caveira
da noite
a noite cóbrese
de latexos metálicos
para a pel
do amor
en rama
a rama vístese cun chal
de flores
as flores exploran
con unllas pintadas
as pálpebras do soño
o soño estala en
beixos
os beixos silencian
os raios da lúa
a lúa lía un petardo
que explode e se perpetúa
antes de extinguirse
entre os colectores do lixo
clasificado
para ser rebobinado
en fume
o fume
abre furados
que levan directos
ao cemiterio
o cemiterio arde
en frío
o frío nin vai nin
vén
só esa calor
colindante
co verán
que vén
sen chegar a marchar
nunca de
todo
é verán monodose
de fotóns instantáneos
sobre insomnios
de cera
penedos de Monte Louro
